12 jan Waarom begin ik een Blog?

Sinds het moment dat ik gediagnostiseerd ben met de ziekte van Crohn heb ik een hoop meegemaakt.

Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik behoefte had een contact met lotgenoten.
Ik wilde gesprekken hebben met iemand die mij echt begrijpt en alleen iemand in eenzelfde situatie begrijpt echt wat ik meemaak.

Begrijp me niet verkeerd het is ook heel belangrijk om met je vrienden en familie te praten. Die hebben ook alle begrip maar die hebben niet hetzelfde meegemaakt en kunnen zich niet zo in de situatie verplaatsen als iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.
Vaak heb je bij lotgenoten aan een woord genoeg om elkaar te begrijpen.

Dit heeft mij ook doen besluiten om mijn verhaal te gaan delen op Social Media.
Ik heb een Instagram account aangemaakt en ben hierop mijn verhaal gaan delen.

In december 2019 ben ik mijn Instagram pagina Crohnjuweel begonnen.

Inmiddels heb ik hierop al aardig wat verhalen gedeeld en heb ik veel waardevolle contacten opgedaan.

Door het delen van mijn verhaal en de vele gesprekken met lotgenoten waarmee ik in contact gekomen ben door Instagram hebben bijgedragen dat ik dingen beter kan verwerken en een plekje kan geven.
Door het schrijven op mijn Instagram kan ik volledig mijn ei kwijt maar er is daarop geen plek voor lange uitgebreide verhalen.

Daarom heb ik besloten om ook een website online te brengen waarop ik mijn verhaal kan gaan bloggen.
Op mijn blog ga ik mijn dagelijks leven met jullie delen en hoe dit is met de ziekte van Crohn en een stoma.

Natuurlijk ga ik leuke en mooie momenten delen maar ook de vervelende momenten in mijn leven. Kortom mijn echte leven zonder filter.
Ook zal ik regelmatig terug blikken op de heftige periodes onder andere die op de Intensive Care. Om zo inzicht te geven wat ik allemaal heb meegemaakt.

Helaas heerst er nog een groot taboe rond om darmziektes, stoma’s en mentale gezondheid.
Ik denk dat dit deels ook komt omdat er veel onwetendheid is.
Heel eerlijk ik dacht vroeger ook dat een stoma vies was, toen ik uit een coma wakker werd en merkte dat ik een stoma had gekregen vond ik het verschrikkelijk.

Dit komt omdat ik zelf ook geen idee had wat het was en ik dacht dat ik heel veel dingen niet meer zou kunnen doen.
Dat ik niet meer zo maar uiteten zou kunnen of zou kunnen zwemmen.
Dat is de grootste onzin natuurlijk want ik kan alles juist weer doordat ik nu mijn stoma heb.

Door er meer over te vertellen hoop ik dit taboe te doorbreken, maar ook andere te inspireren met mijn verhaal.

Toen ik de diagnose kreeg had ik heel veel vragen die niet beantwoord werden in de informatiefolder die je in het ziekenhuis krijgt.
Ik had het zelf heel fijn gevonden om ervaringsverhalen van andere te lezen, of iemand aan wie je vragen kon stellen.
Ook nadat ik mijn eerste stoma kreeg zat ik vol vragen.
Vragen als, kan ik ooit nog zwemmen, normale kleding aan, en hoeveel beïnvloed een stoma je leven.

Ik hoop dat ik voor jullie degene kan zijn aan wie jij je vragen kunt stellen.
Ook hoop ik dat je door het lezen van mijn verhaal kan inzien dat het krijgen van een stoma niet het einde van de wereld is en het soms zelf je leven beter kan maken.

Dus als je vragen hebt of over bepaalde onderwerpen meer wilt weten stuur mij gerust een berichtje!